Kendi halinde bir tren hikayesi: Doğu Ekspresi..
Bu geziyi aylardır heyecanla bekliyorduk hepimiz. Kars’ı kışın görmek, Çıldır Gölü’nün ünlü kış manzarasının parçası olmak, Sarıkamış’ı keşfetmek temel amacımızdı. İlk heyecan tren bileti alırken yaşandı. Zira biz yataklı kompartman almak istiyorduk, ancak aylar öncesinden plan yapmış olmamıza rağmen tren biletleri ancak 15 gün öncesinden satışa çıkıyordu. Sağolsun Hamuki, yolculuktan tam 15 gün önce sabahın köründe bilet gişesinin önündeydi, ancak bir grubun yataklı vagonu kapattığını öğrenip şok olduk, neyse mecburen kuşetli vagondan yerlerimizi aldık. Bu arada da hepimiz harıl harıl ne ki bu kuşetli diye araştırıyorduk, yataklı ile kuşetli arasındaki farkı ekşi sözlükte bir hayli “net” bir biçimde anlatmışlar. Edepli haliyle söyleyelim, “yataklıda siz … , kuşetlide onlar sizi … “ . Hadi bakalım dedik, hayırlısı :))
Karslı fotoğraf sanatçısı A. Kadir Ekinci ile tanışmamış,
sohbet etmemiş olsaydım, bu seneki DOGAY’a katılmayı aklımdan bile geçirmezdim.
Kadir Ekinci’ye, AFSAD’da bir sohbet sırasında, Kars’tan sonra Türkiye’de en
çok beğendiği yerin neresi olduğunu sormuştum. O da hiç tereddütsüz, “Tokat”
demişti. O sırada ortada DOGAY mogay
yoktu. Sonra bir de baktım, bu seneki DOGAY Tokat’ın ilçesi Niksar’da. Üstelik,
aksiyon sever dostlarımın çoğu da orada olacak ! 
Otobüsteki kısa bir uykudan sonra gün ağarmaya başlamıştı ki
inip havayı kokladık hep birlikte. Doğmakta olan güneşi, ötüşen kuşları
rahatsız etmemek için fısıltıyla konuşuyordu herkes ya da bana öyle geliyordu.
Gürültü olunca her şey uyanacak ve büyülü güzellik kaybolacakmış gibiydi. Fotoğraf
makinalarını boynumuza asıp sessizce keşfe çıktık. Köyün girişinin tersi
istikametteki sis bulutu bizi o tarafa yönlendiriyordu.
